ذخیره سازی و تغذیه: هنگام استفاده از میانه گندم به عنوان جایگزین ذرت، آن را به مقدار عمده خریداری کنید. به دلیل حجیم بودن، آنها باید در سطل زباله یا در سطل زباله نگهداری شوند. وزن میانی گندم تقریباً 20 پوند در هر فوت مکعب است.
حد بالای تغذیه میانی گندم 10 تا 15 پوند به ازای هر گاو در روز است (Shaver 2007). تولیدکنندگان لبنیات می‌توانند گندم میانی را جایگزین برخی از مواد غذایی با قیمت بالاتر در جیره گاوهای اوایل شیردهی کنند (مارکس و کورتز 2001). میانه گندم را می توان به عنوان 25% تا 40% جیره غلات یا 15% تا 20% از کل جیره DM در رژیم لبنیات گنجانید (شاور 2007).
به دلیل تخمیر سریع آنها در شکمبه، بررسی فیبر موثر در رژیم غذایی برای جلوگیری از ناراحتی های گوارشی بالقوه مانند اسیدوز و/یا شیردان جابجا شده مهم است.
باید گفت ذرت دامی ایرانی معمولاً به‌عنوان دانه خوراکی در رژیم‌های غذایی گاو گوشتی در سراسر ایالات متحده استفاده می‌شود، اما تا همین اواخر در بسیاری از مناطق داکوتای شمالی و سایر ایالت‌های شمالی، تغذیه ذرت کمتر رایج بود.
با در دسترس بودن و بهبود انواع ذرت فصل کوتاه تر، کاشت ذرت در داکوتای شمالی از سال 2008 تا 2017 نزدیک به 40 درصد افزایش یافت.
در سال 2017، 427 میلیون بوشل ذرت در داکوتای شمالی تولید شد. این باعث علاقه بیشتر به استفاده از ذرت به عنوان خوراک گاو گوشتی شده است.
پروتئین موجود در ذرت تقریباً 65 درصد پروتئین فرار یا بای پس است. پروتئین فرار پروتئینی است که توسط میکروارگانیسم های شکمبه تخمیر یا تجزیه نمی شود، بلکه توسط حیوان در روده کوچک هضم و جذب می شود.
35 درصد باقیمانده پروتئین ذرت، پروتئین قابل تجزیه در شکمبه است. میکروارگانیسم های شکمبه برای استفاده در رشد و سنتز پروتئین به پروتئین قابل تجزیه در شکمبه نیاز دارند.
بیشتر تحقیقات در مورد ذرت حاکی از فواید قابل توجهی برای تامین پروتئین قابل تجزیه در شکمبه در جیره های حاوی ذرت است.
پس‌زمینه یا تکمیل جیره‌های حاوی سطوح بالای ذرت به پروتئین تکمیلی تجزیه‌پذیر شکمبه به شکل نیتروژن غیر پروتئینی (اوره یا بیورت) نیاز دارد.
