گردو با پوست خیس، نوعی آجیل درختی است که معمولاً به عنوان منبع غذایی از گونه‌های گردوی انگلیسی یا Juglans regia اهلی می‌شود. آنها همچنین در بسیاری از نقاط جهان به طور وحشی رشد می کنند، به طور معمول جایی که آب و هوای گرم و خشک فصلی ادامه دارد.
آنها یک گونه آجیل درختی باستانی هستند که جالب است که در ابتدا به عنوان یک محصول کشاورزی کشت نمی شدند، اما تا حد زیادی توسط انسان در مسیرهای تجاری جاده ابریشم پراکنده شدند تا به جای یک سبک زندگی بی تحرک، تحرک را تسهیل کنند.
Juglans که اغلب به عنوان “آجیل مناسب برای خدا” ترجمه می شود، نام لاتینی است که از دو کلمه Jovis (خدای رومی Jove یا مشتری) و glans (آجیل) گرفته شده است.
اعتقاد بر این است که گونه Juglans regia بومی ایران است، اگرچه برخی منابع ادعا می کنند که محدوده وسیع تری با مکان هایی از شبه جزیره بالکان تا غرب چین را شامل می شود.
در ابتدا “گردو ایرانی” نامیده می شد و امروزه به عنوان “گردو انگلیسی” شناخته می شود، نامی که در مسیرهای تجاری اولیه توسط بازرگانان انگلیسی برگزیده شد.
در ایالات متحده، گردوی انگلیسی در قرن هجدهم توسط مبلغان اسپانیایی به همراه گونه‌های دیگر مانند انجیر و زیتون به آب و هوای مدیترانه‌ای جنوب کالیفرنیا وارد شد.
کاشت باغ برای تولید تجاری در نزدیکی سانتا باربارا، کالیفرنیا آغاز شد و بعداً به سمت شمال به مناطق مرکزی دره ایالت مهاجرت کرد. کالیفرنیا امروزه بزرگترین تولید کننده گردو در ایالات متحده است.
گونه وحشی دیگری که به نام گردوی سیاه (Juglans nigra) شناخته می شود، بومی شمال شرقی آمریکا است و از اولین درختان آجیل وحشی همراه با بلوط و بلوط در آغاز دوره جنگلی نزدیک به 3000 سال پیش بودند.
گونه‌های گردوی سیاه Juglans hindsii، بومی کالیفرنیای شمالی، توسط مردم بومی بسیاری از مناطق قبیله‌ای همراه با سایرین مانند دانه کاج، باکی، بلوط، شاه بلوط و فندق برداشت شدند.
